Çok eski zamanlarda bereket ve verimlilik tanrıçasıydı. Astarte'ye Akdeniz'in doğu kıyısında yaşayan Fenikeliler taparlardı; Sur (Tyros), Sayda (Sidon) kentlerinde ve Kıbrıs'ta onun için tapınaklar yapmışlardı. Astarte'nin Ay'ın hareketlerini, bütün bitki ve hayvanların yaşamlarını ve büyümelerini denetlediğine inanılırdı. İnsanlar onun, yeni ekinlerin yetişmesine, hayvanların ve insanların doğumlarına yardım ettiğini düşünürlerdi. Ceylan, güvercin ve kaplumbağa onun kutsal hayvanlarıydı; kutsal yıldızı ise Venüs'tü. Fenikeliler'in yakınlarında yaşayan başka Sami kabileler de Astarte'ye tapardı. Asurlular ve Babilliler ona İştar adını vermişlerdi. Kutsal Kitap'ta ise Aştoret adıyla anılır. Filistin'de çok sayıda Astarteheykeli ortaya çıkarılmıştır. Kutsal Kitap'ta Hz. Süleyman'ın Kudüs'te onun adına bir tapınak yaptırdığı, bu tapınağı Kral Yoşiya'nın yıktırdığı anlatılır. Eski Yunanlılar, Kıbrıs'ı Fenikeliler'den aldıktan sonra Astarte'yi kendi tanrıçaları olan Afrodit ve Artemis ile özdeşleştirdiler. Astarte, Roma tanrıçaları Diana ve Juna ile Mısır tanrıçaları İsis ve Hathor'a da benzetilmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder