Eski Türklerde ayin ve kurban merasimlerini yöneten ruhlarla insanlar arasında aracılık yapan kişilere şaman veya kam denirdi. Kam'lar kötü ruhların verecekleri zararları önlerken, iyi ruhların faydalı ve hayırlı işler yapmasını sağlarlar, gelecekten haberler verirlerdi. Kam'lık eğitim görmekle kazanılmaz, aileden intikal ederdi.Kam'lar genellikle çok zeki, kuvvetli bellekleri olan şair ruhlu olağan üstü hayal güçleri olan insanlardı. Ayin sırasında transa girip kendilerinden geçerler, göklerde ve yeraltı alemlerinde gördükleri varlıkları garip olayları en ufak detayına kadar anlatırlar, kendilerine geldiklerinde ise hiçbir şey hatırlamazlardı.Gök ve aydınlık alemlerin hakimi olan tanrı ülgen ile temas sağlayan kamlara ak kam, yeraltının korkunç ruhunu temsil eden erlik ve ona bağlı olan ruhlarla temas sağlayan kamlara kara kam veya kara şaman denirdi. Kadınlar ak kam olamazlardı.
k
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder