Çınar ağacının kültürümüzde özel bir yeri vardır. Belki de çok yaş yaşadığından devleti simgelediğine inanılmıştır. Beş asır Müslüman olan Rumeli'ye önce çınar dikilmiştir. Bu yüzden çınar ağaçlarının dipleri, çevreleri ya mesire yeri, ya da kahvehanedir. Bayezıd, Emirgan, Beylerbeyi,Anadolu ve Rumeli kavakları, Büyükdere Çayırbaşı, Ortaköy, Kozyatağının "çınaraltıları" hala mevcuttur. Topkapı Sarayının birinci avlusunda Fatih döneminden kalma "Yeniçeriler Çınarı" Sultanahmed'e çıkan Alemdar caddesini ikiye bölen ve çok yaşlı olduğundan ortası yarılmış ulu çınarlar da Osmanlı Devletinden kalma yaşayan anılardır. Göksu deresi kenarındaki " Beş kardeşler" çınarı da hayli ünlüdür.Örneğin Bursa'da Muradiye'deki "Ulu Çınar", Somuncubaba Çınarı, Eskicibaba Çınarı, Yıldırım ilçesindeki Yeniçerilere altında ulûfe dağıtılan "Ulûfe Çınarı" ünlüdür. Böylece çınarlar dikilmekle kalmamış, öykülerle, efsanelerle gelecek nesillerin gönüllerine sevgiyle aktarılmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder